dag 4

Meknes

Vandaag blijven we in Meknes. We hebben heerlijk geslapen en besluiten om de kamer nog maar voor een nachtje te boeken. We lopen eerst naar het stadhuis. Op het plein voor het stadhuis is het wat makkelijker om een petit taxi te nemen. Voor slechts 7 Dirham worden we afgezet op het Place El Hedime, een groot open plein tussen de medina en de koningsstad. Al snel merken we dat we wat al te zomers gekleed zijn, er staat een fris windje en de zon is nog niet op sterkte. Binnen de muren van de koningsstad is het aangenamer.. Om bij het paleis te komen, moeten we een lange weg tussen 2 hoge muren aflopen. Eenmaal aangekomen bij de poort mogen we er echter niet in, we hebben geen billet. Geen idee wat er aan de hand is (daar kwamen we later pas achter). We willen echter toch graag het Bassin de l’Águadal (een groot waterbassin binnen de Koninklijke kasba, het Dar el-Ma (een waterhuis met waterreserves voor de stad) en Heri es-Souani (graanopslag) zien en besluiten om te proberen een andere ingang te zoeken. We moeten dan echter om een paar muren heen en komen er al snel achter dat het een lange wandeling zal worden.

We lopen dwars door oude woonwijken heen waar duidelijk nauwelijks toeristen komen. Vooral sommige kinderen vinden het leuk om Bonjour Madame tegen Manon te zeggen (giechel giechel). We komen ook langs een schooltje wat net uitloopt, we zijn duidelijk een bezienswaardigheid! Als we de wijk uit zijn, kopen we langs een in aanbouw zijnde paardenrenbaan. Zou de koning dit komen openenen? Overal is beveiliging te zien. We mogen langs de afzettingen lopen richting de medina. Daar aangekomen blijkt dat we alleen maar naar het bassin mogen als we een kaartje kopen van 20 Dirham. Vreemd. Het blijkt dat het terrein in gebruik is als evenementen terrein voor een landbouwbeurs. Ach, laten we maar kijken, we kopen 2 kaartjes.

De beurs is behoorlijk groot, allemaal grote tenten waarin ze de geteelde gewassen per regio laten zien. Best grappig. We slenteren wat door de tenten en gaan op de herrie af van de presentatoren en ja hoor, daar staan de landbouwmachines. Hoe meer PK’s, hoe harder de standhouder tekeer lijkt te gaan. Echt grote tractoren zijn er niet echt. Alles is toch wat kleinschaliger. Dat klopt ook wel met het beeld dat we zelf de afgelopen paar dagen hebben gekregen: het gebied kent veel keuterboertjes en slechts een enkel groot landbouw bedrijf.

Als snel gaan we de beurs af om naar het bassin te gaan. Eigenlijk is het bassin niet zo bijzonder, gewoon een grote vijver. Van de waterreservoirs en graanschuren zien we alleen de buitenkant, het is helaas niet open. Toch indrukwekkend om de grote steunberen van de muren van het waterreservoir te zien. Omdat we nu een kaartje hebben (dus daarom werden we tegengehouden!), hopen we alsnog de hofverblijven te kunnen zien, en we lopen daarom weer naar de andere kant van de koningsstad. Helaas, we mogen nergens in en uiteindelijk lopen we weer tussen dezelfde twee hoge muren als van vanochtend terug naar het Place El Hedime. Manon heeft behoorlijk last van de warmte en we gaan eerst eens op een bankje uitpuffen. Daarna het plein over, we willen toch de grote moskee bekijken, Je moet dan dwars door de kleine straatjes van de soeks, waar je al snel je gevoel voor richting kwijt bent. De moskee blijkt lastig te vinden, maar we zien de toren. De moskee blijkt helemaal ingebouwd te zijn en is niet een gebouw op zich. We lopen langzaam weer de soek uit en nemen een taxi terug naar het hotel. Manon is redelijk “door de hitte bevangen” en we gaan een tukkie doen. Uiteindelijk doen we niet veel meer. Nog een boodschapje, en dan wat eten in hetzelfde restaurantje als gisteren. We eten Harira, een soort maaltijd soep met lamsvlees, linzen, kikkererwten en nog veel meer, brood, een eitje en een … (uuuh hoe heette dat ook al weer, Mebouk of zo, deeg met couscous er in). Dan nog een wandelingetje, en dan weer naar het hotel, verslag typen en… welterusten.